Na meer dan vijftig jaar trouwe dienst staat het iconische Chinees-Indische restaurant Azië op de Zaanse Peperstraat voor een onvermijdelijk einde. De geplande sloop en heropbouw van de gebouwen betekenen het verlies van Yongjie Hu's levenswerk. Met geen alternatief pand in zicht, rest de eigenaar geen andere keuze dan de deuren definitief te sluiten.
Een lange rij klanten op een zondagavond vormt het decor van een hartverscheurend afscheid. Vaste gasten komen nog eenmaal langs om hun geliefde gerechten te bestellen, beseffend dat dit wellicht de laatste keer zal zijn. Voor velen is het een emotioneel moment van afscheid en dankbaarheid voor de jaren van culinaire verwennerij.
Maja Medley, een fervente bezoeker, betreurt het schrijnende lot van meneer Hu. Ze prijst Azië als de onovertroffen culinaire schat van de regio en betreurt het gebrek aan vergelijkbare alternatieven. Voor velen zoals Maja is Azië een onvervangbaar juweel dat zal worden gemist.
Jolanda van Boxtel, een trouwe klant door de jaren heen, deelt haar sentiment met een groep van zes medegenieters. Voor haar is het een hectisch idee om voor een laatste maal aan te schuiven. De symboliek van dit laatste bezoek weerklinkt in elk gerecht geserveerd, en de aanwezigheid van Jolanda en haar gezelschap getuigt van een diepe band die nooit vergeten zal worden.
In een aangrijpende twist van noodlot en hoop uitgedrukt, staat Yongjie Hu voor een onzekere toekomst. Met geen vastomlijnd plan voor wat komen zal, balanceert hij tussen pessimisme en een sprankje optimisme. Zal de zoektocht naar een nieuw pand vruchten afwerpen, of zal hij gedwongen zijn om elders een nieuwe weg in te slaan? De onzekerheid blijft hangen als een donkere wolk boven het einde van een tijdperk.
Terwijl deuren zich sluiten en herinneringen blijven nazinderen, luidt de waarheid in de woorden van Jolanda van Boxtel: er zal nooit meer zo lekker Chinees gegeten worden als bij Azië. Een verloren smaaksensatie die voor altijd in de harten van velen zal blijven.